serdecznie polecam osobom szukającym spokoju i lubiącym chwile kontemplacji ,,,sam dojazd do tego miejsca i przejście przez wejściowa bramę , zwiedzanie 1 osobowych małych cerkiewek gdzie swobodnie można wejść i pobyć z poszanowaniem miejsca jest niepowtarzalnym przeżyciem,,,coś w nas zostaje na długie dni kiedy wracamy do swojego życia i spraw po przyjeździe i tęskni się za takim miejscem… jakaś nostalgia i chęć bycia tam znów pojawia się,,, sacrum …niewypowiedziane chwile i odczucia
Niesmowite miejsce, tajemnicze, pełne wiary i serdeczności, trafiliśmy tam trochę z przypadku, ale to będzie chyba dla nas perełka Podlasia, naprawdę warto zobaczyć!
Będąc na Podlasiu zbrodnią jest nie odwiedzenie Skitu w Ordynkach. To miejsce jest magiczne i nawet osoba niewierząca powinna poczuć „moc”. jaka bije w sercu Skitu. Krajobraz piękny, cisza, spokój, cerkwie bardzo zadbane. Dojazd jest bardzo prosty, a kiedy jest sucho, można przejechać nawet sportowym autem. Polecam serdecznie.
Wygląda pięknie. W maju 2018 roku byłem na Podlasiu i nie wiedziałem niestety, że jest tam takie miejsce. Zwiedziłem meczet w Kruszynianach i cmentarz koło niego oraz meczet w Bohonikach. Gdybym wiedział o istnieniu Skitu pustelni w Odrynkach z pewnością bym się tam wybrał. Na pewno jeszcze się wybiorę na Podlasie, to wtedy odwiedzę Skit. Dobrze wiedzieć o błocie. Jak będę jechać to będę uważał, żeby też się nie zakopać. Lepiej przejść ze 2 km pieszo niż potem organizować pomoc do wyciągnięcia auta. Szkoda, że o. archimandryta Gabriel zmarł. Według niego w pustelni najgorsza jest cisza. Ja bym chciał takiej ciszy. To wcale nie jest cisza tylko natura. Słychać śpiew ptaków, szum drzew, wiatru. Po prostu dźwięki natury. A my mamy ciągle w naszym świecie albo włączone radio albo TV albo komputer albo z kimś rozmawiamy na żywo albo przez komórkę. Ciszy nie mamy prawie wcale. I nie mamy przez to jak wyłączyć się choć na chwilę z tego matriksa i pomyśleć nad sensem życia i celem naszego istnienia czy choćby tylko uraczenia duszy pięknem dzieła Stwórcy. Dlatego ja szukając ciszy i spokoju co roku jeżdżę na Mazury do Puszczy Piskiej. Tam jak pójdę do lasu mam właśnie ciszę i tylko odgłosy natury. I nie jestem ciągle „pod komórką” jak pies na smyczy.
Panie Pawle, choć o. Gabriel zmarł jego skit trwa, warto się tam wybrać … ta cisza jednak muszę przyznać choć kusząca…jest trochę osaczająca, pozdrawiam ciepło!
wygląda obłędnie
Pierwszy raz byłam tam przy mrozie, w śniegu – też obłędnie.
serdecznie polecam osobom szukającym spokoju i lubiącym chwile kontemplacji ,,,sam dojazd do tego miejsca i przejście przez wejściowa bramę , zwiedzanie 1 osobowych małych cerkiewek gdzie swobodnie można wejść i pobyć z poszanowaniem miejsca jest niepowtarzalnym przeżyciem,,,coś w nas zostaje na długie dni kiedy wracamy do swojego życia i spraw po przyjeździe i tęskni się za takim miejscem… jakaś nostalgia i chęć bycia tam znów pojawia się,,, sacrum …niewypowiedziane chwile i odczucia
Dziękuję za ten piękny komentarz.
hm.. to miejsce jest ogólnodostępne do zwiedzania?
Pod warunkiem akceptacji zasad tam obowiązujących – tak.
Niesmowite miejsce, tajemnicze, pełne wiary i serdeczności, trafiliśmy tam trochę z przypadku, ale to będzie chyba dla nas perełka Podlasia, naprawdę warto zobaczyć!
Będąc na Podlasiu zbrodnią jest nie odwiedzenie Skitu w Ordynkach. To miejsce jest magiczne i nawet osoba niewierząca powinna poczuć „moc”. jaka bije w sercu Skitu. Krajobraz piękny, cisza, spokój, cerkwie bardzo zadbane. Dojazd jest bardzo prosty, a kiedy jest sucho, można przejechać nawet sportowym autem. Polecam serdecznie.
O. archimandryta Gabriel zmarł 22.11.2018
Wygląda pięknie. W maju 2018 roku byłem na Podlasiu i nie wiedziałem niestety, że jest tam takie miejsce. Zwiedziłem meczet w Kruszynianach i cmentarz koło niego oraz meczet w Bohonikach. Gdybym wiedział o istnieniu Skitu pustelni w Odrynkach z pewnością bym się tam wybrał. Na pewno jeszcze się wybiorę na Podlasie, to wtedy odwiedzę Skit. Dobrze wiedzieć o błocie. Jak będę jechać to będę uważał, żeby też się nie zakopać. Lepiej przejść ze 2 km pieszo niż potem organizować pomoc do wyciągnięcia auta. Szkoda, że o. archimandryta Gabriel zmarł. Według niego w pustelni najgorsza jest cisza. Ja bym chciał takiej ciszy. To wcale nie jest cisza tylko natura. Słychać śpiew ptaków, szum drzew, wiatru. Po prostu dźwięki natury. A my mamy ciągle w naszym świecie albo włączone radio albo TV albo komputer albo z kimś rozmawiamy na żywo albo przez komórkę. Ciszy nie mamy prawie wcale. I nie mamy przez to jak wyłączyć się choć na chwilę z tego matriksa i pomyśleć nad sensem życia i celem naszego istnienia czy choćby tylko uraczenia duszy pięknem dzieła Stwórcy. Dlatego ja szukając ciszy i spokoju co roku jeżdżę na Mazury do Puszczy Piskiej. Tam jak pójdę do lasu mam właśnie ciszę i tylko odgłosy natury. I nie jestem ciągle „pod komórką” jak pies na smyczy.
Panie Pawle, choć o. Gabriel zmarł jego skit trwa, warto się tam wybrać … ta cisza jednak muszę przyznać choć kusząca…jest trochę osaczająca, pozdrawiam ciepło!